Met een half opgegeten broodje eiersalade in mijn hand ga ik achter in de aula zitten. Beetje onhandig, met dat broodje in de ene en een bekertje koffie in m’n andere hand. Voorin de zaal hangt een groot scherm boven een podium. Rechts zijn hoge ramen en links achter een kleine koffiebar. Doordeweeks is dit een middelbare school, vandaag is het zaterdag en we zitten hier met zo’n 150 Rotaryleden uit heel Noord-Holland.
Het is de eerste keer dat ik bij dit evenement ben. Het wordt jaarlijks georganiseerd.
Het programma begint. Een onderdeel van het programma is de verdeling van een subsidiepot (district grants) over een aantal projecten. Deze worden gepitcht. En daar ben ik voor gekomen, om ons project te pitchen. Spannend!
De lijst projecten komt in beeld en ik schrik. Van de schrik moet ik, samen met mijn mede-indieners, ook lachen. We hebben verreweg het laagste bedrag aangevraagd. ‘Wat zijn we toch bescheiden’, zeggen we als een boer met kiespijn.
We hebben een bijdrage gevraagd voor een wandeling, die wij organiseren in Alkmaar op 13 oktober. De opbrengst van deze wandeling gaat naar 11 lokale goede doelen.
De pitches beginnen, ik ben als zesde aan de beurt. De tweede in rij is de aanvraag van de club uit Hoorn. Ze organiseren een ook een wandeling. Hun opbrengst gaat naar het KWF.
Na alle pitches mag de zaal stemmen, iedereen brengt 3 stemmen uit. De verdeling van het geld hangt af van het aantal stemmen. Je krijgt maximaal het bedrag dat je hebt aangevraagd.
Aan het einde van de middag volgt de uitslag. Ik ben heel benieuwd.
Heel toevallig: beide wandelingen hebben evenveel stemmen gekregen. Een heel mooi aantal.
Het enige verschil: het bedrag dat de Hoornse aanvraag krijgt toegekend is vier keer zo hoog.
Als ik naar huis rijd heb ik gemengde gevoelens. Blij met het bedrag, maar waarom had ik me er niet beter in verdiept en een veel hogere bijdrage gevraagd? Onze goede doelen verdienen dat.
Waarom vertel ik dit?
Omdat het een wijze les is. Dat ik niet het maximale uit deze kans heb gehaald komt 100% door een gebrek aan focus. De aanvraag heb ik even tussen de bedrijven door gedaan, zonder me er echt in te verdiepen.
Ik was te druk, zoveel andere dingen vroegen mijn aandacht.
Dat is het gevaar van heel veel verschillende dingen doen. Je bent heel druk bezig, maar haal je er alles uit? Het antwoord laat zich raden. Dit voorbeeld maakt duidelijk dat mijn gebrek aan focus keiharde resultaten, euro’s dus, heeft gekost.
Ik geef er nota bene zelf les in: do less with more focus (bedankt Lisette Tol voor dit prachtige motto). Dit is goed voor jouzelf, jouw organisatie en voor de samenleving.
Wat zou in jouw werk meer focus kunnen gebruiken? En om dat te bereiken: wat valt er af?
Mooie vragen, om jezelf regelmatig te stellen. Want voor je het weet trap je er toch weer in en ben je veel te hard aan het rennen voor weinig.
PS: vanaf volgende week kun je mijn boek bestellen, in de voorverkoop.
PS 2: zin in een leuke wandeling in Alkmaar op 13 oktober? Meer informatie en aanmelden kan via www.victoriewandeling.nl. Ik ben er zelf de hele dag bij als vrijwilliger.
Op een stralende overheid,
Ester