Ik loop door de gang van het Alkmaarse stadhuis. Het is donker, de sfeervolle verlichting geeft de gang nog meer een oeroude uitstraling. Het gebouw is honderden jaren oud en dat voel je. Boven mij een gewelfd plafond en naast mij glas-in-lood ramen. Mijn hakken tikken op de zwart-witte tegelvloer.
Mijn wangen gloeien van frustratie.
Vlak voor ik rechtsaf wil gaan om de stenen trap af te dalen hoor ik achter mij de stem van de burgemeester: “Ester, wacht even. Kom, we gaan even mijn kamer in.” Ik draai me om, ik mompel “is goed” en we gaan naar binnen.
We praten na over het raadsvoorstel Een Nieuw Alkmaars Participatiebeleid, dat het zojuist niet heeft gehaald. De gemeenteraad is niet akkoord. Ik baal hier zo van. De afgelopen maanden heb ik er samen met mijn collega’s keihard aan gewerkt. Alles is voor niks geweest.
De burgemeester, portefeuillehouder van het voorstel, denkt er iets genuanceerder over. Ze zegt: “Dit is wat ik gehoord heb. De gemeenteraad is voor 80% tevreden. Er zijn alleen nog twee dingen die ze missen en die je nog kunt doen. A en B. Als je dat doet en je brengt het opnieuw in de raad dan komt het goed.”
Lang verhaal kort, een paar maanden later gaat de raad alsnog akkoord met het Participatiebeleid.
Waarom ik je dit vertel:
Kortgeleden is het Hoofdlijnenakkoord vastgesteld en gedeeld. Al diezelfde dag kreeg ik diverse appjes en mailtjes: “Nog meer ambtenaren eruit, terwijl het gisteren nog in het nieuws was dat er te weinig zijn om de ambities van de regering uit te voeren. Bijzonder.” “Geen loonsverhoging, hoe willen ze het vak aantrekkelijk houden voor de volgende generatie?” “Oef, ik ben bang dat dit kabinet een hoop kapot gaat maken.”
Allemaal heel terechte opmerkingen en ik begrijp de onrust heel goed.
Wat ik je in deze nieuwsbrief wil meegeven:
- De soep wordt nooit zo heet gegeten als hij wordt opgediend.
- Je bent geen speelbal van jouw omgeving, maar je hebt daar zelf invloed op.
- Iedere tijd heeft zijn uitdagingen en kansen. Het is er allebei. Het is aan jou om te bepalen waar je de focus op legt.
- Er zal altijd behoefte blijven aan ambtenaren met ambitie, met een expertise, een visie en een toewijding om daar iedere dag weer aan te werken.
- Er zal altijd behoefte blijven aan ambtenaren die het vak beheersen.
De dingen die je de komende tijd vooral niet moet doen (je moet niks natuurlijk, maar je begrijpt wat ik bedoel):
- Bang zijn, angst is een slechte raadgever.
- Je aansluiten bij klaagclubjes. Ze brengen je niet verder.
Je kunt nu besluiten dit niet te doen.
Dan hou je tijd en aandacht over om je te richten op de mooie dingen van je baan. De resultaten die je, samen met je collega’s en de samenleving wil neerzetten. Natuurlijk hou je je ogen en oren open om in de gaten te houden wat er om je heen gebeurt. Ook dat lukt een stuk beter vanuit ontspanning.
Mijn tijd en aandacht gaan de komende tijd vooral naar mijn boek: Ambtenaar met Ambitie. Een heel uitdagend en spannend project waar ik vaak met veel plezier en soms met wat tegenzin veel tijd aan besteed op dit moment. Ik ben benieuwd hoe het straks wordt ontvangen. Ik beloof je hierbij alvast plechtig dat ik niet bij tegenslag de handdoek in de ring gooi. Het boek komt er, sowieso!
Op een stralende overheid,
Ester